Over mij
Verstopt achter het masker van onzekerheid
Ik ben opgegroeid in een familie waar dominantie en hardheid, met name van mijn oma, de boventoon had. Als jong meisje leerde ik dat mijn eigen mening en gevoelens er niet toe deden en onderdrukt moesten worden.
Emoties zoals verdriet, angst en boosheid mochten niet geuit worden. Kinderen, en ook de rest van de familie, moesten gehoorzamen en tegenspraak (een andere mening/visie) werd niet geaccepteerd door oma. Hierdoor ging ik me gedragen zoals er van me verwacht werd, ja en amen knikken en niet teveel geluid produceren.
Onder leeftijdsgenoten was ik een rustig, verlegen meisje. Ik voelde me op mijn gemak bij de ‘zwakkere’ kinderen, bij hen kreeg ik het gevoel dat ik 100% mezelf mocht zijn. Bij de populaire leiders van de klas en volwassenen zette ik verschillende ‘maskers’ op, bij hen was ik nooit helemaal mezelf.
Naarmate ik volwassen werd ging ik me nog meer aanpassen en gedragen zoals het ‘hoorde’. Natuurlijk had ik ergens een mening over, toch sprak ik die mening niet altijd uit. Enerzijds omdat dit niet getolereerd werd en anderzijds was ik bang voor wat anderen van me zouden denken. Ik werd steeds harder voor mezelf, niet zeuren en door, ondanks dat het niet goed voelde.
Is dit nu mijn leven?
Tijdens een vakantie, ik was toen 37 jaar, stond ik voor de spiegel en dacht; Is dit nu mijn leven? Waar is die sprankelende, zelfverzekerde vrouw gebleven? Ik had lovehandles, een kort lontje, was vermoeid en had regelmatig buikpijn. Ter plekke besloot ik dat dit anders moest.
Ik had wel eens gelezen dat wat je eet invloed heeft op hoe je in je vel zit. Dus ik dacht, laat ik daar eens mee beginnen en kijken wat het doet. Ik merkte al vrij snel verschil.
Ik zat een stuk beter in mijn vel, maar diep van binnen voelde ik dat het nog niet helemaal klopte. Want ik was nog regelmatig prikkelbaar, kon niet echt ontspannen en werd soms zonder enige aanleiding enorm boos (lees; ontploffen van woede).
Ik verzette me er met man en macht tegen, want ik vond het maar niets. Ik ging op yoga, forceerde mezelf om te relaxen met een boek op de bank en telde tot 20 als ik het kookpunt voelde naderen. Echter hoe meer ik mijn best deed om het er niet te laten zijn, hoe meer ik de confrontatie gespiegeld kreeg.
De buitenwereld zag me lachen, maar van binnen huilde ik
Ik woonde in een mooi huis, had een leuk gezin en partner. Voor de buitenwereld het ‘perfecte plaatje’. Echter was de realiteit anders. Ik zat namelijk vast in een narcistische relatie waarin ik niet mezelf kon zijn. Voor het oog van anderen werd ik behandeld als een prinsesje, maar binnenshuis werd ik gekwetst, vernederd en neergezet als een ‘voetveeg’. Bijna alles wat ik vanuit mijn hart en goede intenties deed werd afgekeurd, afgekraakt. Ik ging geloven dat ik niets voorstelde en inderdaad alles fout deed. Het gevolg was dat ik me nog meer ging aanpassen aan de ander, want ik wilde zo graag de bevestiging krijgen dat ik er wel toe deed. Dat ik wel leuk, aardig en goed genoeg was.
Gaandeweg verloor ik mijn spontaniteit, vrolijkheid en mijn zelfvertrouwen. Maar vooral verloor ik mezelf. De buitenwereld zag me als een sterke vrouw die haar mannetje staat, maar in werkelijkheid was de hardheid en afstandelijkheid mijn overlevingsstrategie. Ik had een muur om mijn hart gebouwd, mijn emoties en gevoel waren zo goed als uitgeschakeld. Ik voelde me uitgeput en opgejaagd, maar vooral waardeloos en onzeker.
Ik was er zo klaar mee!
En toch, ging er nog een fikse tijd overheen voor ik mijn leven een andere wending gaf. Er brak een rumoerige tijd aan waarin ik veel voor mijn kiezen kreeg. Ik werd letterlijk gedwongen om naar binnen te keren, naar mijn intuïtie en diepe gevoelens te gaan luisteren. Uiteindelijk heb ik de kracht gevonden om voor mezelf te kiezen en uit deze 18-jarige relatie te stappen. Moeilijkste, maar beste beslissing ooit!
Echter toen begon de uitdaging pas echt, want wie was/ben ik nu eigenlijk. Op onderzoek gaan naar mezelf, mijn authenticiteit en zelfvertrouwen terug vinden bleek lastiger als ik dacht.
De holistische leefstijl heeft mijn leven veranderd
Ik deed onder andere een energetische EMB-bloedtest om inzicht te krijgen hoe mijn lichaam ervoor stond. Doordat ik mezelf lange tijd had weggecijferd en onvoldoende geluisterd had naar mijn lichaam, waren er blokkades en tekorten ontstaan. Het was nogal een confrontatie, maar met deze inzichten kon ik wel iets!
Toen ik kennis maakte met holistisch werk, kwam mijn leven in een stroomversnelling. Voor het eerst begreep ik dat het niet alleen maar draait om het fysieke lichaam, maar dat de binnenkant net zo belangrijk is.
Naast dat ik voeding ben gaan eten waar mijn lichaam baat bij heeft, ben ik ook voedingssupplementen gaan gebruiken om tekorten aan te vullen. Verder heb ik opnieuw geleerd hoe ik mijn emoties kan reguleren, echt álles voelen zonder mezelf erin te verliezen. Mijn hoofd en lichaam weer met elkaar verbinden, één geheel maken. Echter lukte het mezelf niet om diep genoeg naar binnen te keren, daarom heb ik een energetisch coach ingeschakeld om innerlijke blokkades en opgeslagen emoties los te laten.
Deze holistische aanpak had ik nodig om te transformeren tot de Powervrouw die ik nu ben. Door bewuster op alle vlakken van mezelf te worden voel ik me relaxter, energieker, zelfverzekerder, maar vooral mezelf.
Over mij
Ik ben wie ik ben
Ik ben goed zoals ik ben
Ik ben niet perfect, maar wel mezelf
De buitenwereld ziet me lachen als ik me blij voel,
en ziet me huilen als me kl#te voel
Ik heb ervaren dat een holistische leefstijl grootste effecten heeft! Dit wil ik zoveel mogelijk vrouwen ook laten ervaren. Want dat is wat ik het allerliefste doe, vrouwen helpen om een leven te creëren waarin rust en energie in balans zijn en ze tegelijkertijd voelen; Yes ik mag er zijn!
Ik gun jou ook een Powervrouw leven!